Bibliographic Information

Sourate 111 - Coran 12-21. Traductions du Coran en Europe, XIIe-XXIe siècles - Sourate s111

Original Source

Witness List

  • Witness caire:
  • Witness hamidullah:
  • Witness masson:
  • Witness blachere:
  • Witness arberry:
  • Witness pickthall:
  • Witness marracci:

Electronic Edition Information:

Responsibility Statement:
  • Structuration des données (TEI) Paul Gaillardon, Maud Ingarao (Pôle HN IHRIM)
Publication Details:

Published by IHRIM.

Lyon

Licence

Encoding Principles

À faire.

←|→
Éd. du Caire, 1924Contexte
X
سورة المسد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
1
تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ
2
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ
3
سَيَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ
4
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ
5
فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ
←|→
Hamidullah révisée, 2000Contexte
X
Les fibres (Al-Masad)
1
Que périssent les deux mains d’Abû-Lahab et que lui-même périsse.
2
Sa fortune ne lui sert à rien, ni ce qu’il a acquis.
3
Il sera brûlé dans un Feu plein de flammes,
4
de même sa femme, la porteuse de bois,
5
à son cou, une corde de fibres.
←|→
Masson, 1967Contexte
X
SOURATE
LA CORDE
Au nom de Dieu : Celui qui fait miséricorde, le Miséricordieux.
1
Que les deux mains d’Abou Lahab
Note [édition originale] : Litt. : le père de la flamme : un des oncles du Prophète Muhammad.
    périssent et que lui-même périsse !
    2
    Ses richesses et tout ce qu’il a acquis
    Note [édition originale] : Ou bien : accompli.
       ne lui serviront à rien.
      3

      Il sera exposé à un feu ardent
      4
      ainsi que sa femme, porteuse de bois,
      5
      dont le cou est attaché par une corde de fibres
      Note [édition originale] : Mot à mot : à son cou, une corde de fibres. — Allusion à son métier de porteuse de bois et aux tourments de la Géhenne.
        .
        ←|→
        Blachère, 1957Contexte
        X
        Sourate CXI.
        La Corde.
        (Al-Masad.)
        Propos liminaire du traducteur
        Titre tiré du vt. 5. Autre intitulé : tabbat yadâ « ont péri les mains », tiré du vt. 1.
        Certaines données traditionnelles font de cette sourate une révélation mekkoise et le premier vt. est alors une malédiction dont l’effet n’interviendra que plus tard. Barth, au contraire, en se fondant sur l’examen grammatical du texte estime que cette révélation est du début de la période médinoise ou postérieure à la mort d’Aboû-Lahab, oncle de Mahomet, survenue vers 624 de J.-C.
        Au nom d’Allah, le Bienfaiteur miséricordieux.
        1
        Les mains d’Aboû-Lahab ont péri ! Il a péri !
        2
        Ses troupeaux et sa fortune ne lui ont servi à rien.
        3
        Il sera exposé à un feu ardent,
        4
        tandis que sa femme, portant du bois,
        5
        aura au cou une corde de fibres.
        ←|→
        Arberry, 1955Contexte
        X
        Perish
        1
        Perish the hands of Abu Lahab, and perish he!
        2
        His wealth avails him not, neither what he has earned;
        3
        he shall roast at a flaming fire
        4
        and his wife, the carrier of the firewood,
        5
        upon her neck a rope of palm-fibre.
        ←|→
        Pitckthall, 1930Contexte
        X
        Palm Fibre
        1
        The power of Abu Lahab will perish, and he will perish.
        2
        His wealth and gains will not exempt him.
        3
        He will be plunged in flaming Fire,
        4
        And his wife, the wood-carrier,
        5
        Will have upon her neck a halter of palm-fibre.
        ←|→
        Marracci, 1698Contexte
        X

        SURA CXI.
        ABU-LAHEB.
        MECCANA :
        COMMATUM QUINQUE.
        1
        1.  Perierunt manus Abu-laheb : & periit ipsemet.
        2
        2.  Non profuerunt ei divitiæ ejus, & id, quod acquisivit.
        3
        3.  Descendet comburendus in ignem habentem flammam.
        4
        4.  Et descendet cum eo, uxor ejus gestans lignum.
        5
        5.  In collo ejus (idest Uxoris ) erit funis contextus ex fibris caudicis palmæ contortis.
        Note [édition originale] : NOTÆ.
        Quatuor huic Suræ inscriptiones præpositas reperio : Prima est تبت  : Perierunt. Secunda ابي لهب Abi-laheb, seu Abu-laheb in casu recto : & utraque est desumpta ex primo versu. Tertia لهب, Flamma, quæ est in tertio versu. Quarta مسد, Fibræ contortæ caudicis palmæ, in quinto versu. Pręmium Lectori promittit ipse Mahumetus his verbis : من قراء سورة ابي لهب رجوت ان لا يجمع الله بينه وبين ابي لهب في دار واحدة Qui legerit hanc Suram ; spero, quòd Deus non uniet illum cum Abu-laheb in eadem domo.
        I.  Perierunt manus Abu-laheb. ] Occasionem dedit huic Suræ id, quod sequitur ex Gelal : لما دعا ص عمه وقال انّي نذير لكم بين يديّ عذاب شديد قال له عمّه ابو لهب تبَّا لك ألهذا دعوتنا ونزل تبت يدا ابي لهب اى جملته وغبّر عنها باليدين تصف مجازا لان اكثر الافعال تزاول بهما Cùm convocasset Mahumetus populum, dixit eis : Ego comminor vobis magnam pœnam, quam video vobis instare. Quod, cùm audisset Abu-laheb patruus ejus, dixit ei : Dii te perdant : propter hoc ergo advocasti nos ? Tunc revelata fuit Mahumeto hæc Suræ : Perierunt manus Abu-laheb. Posuit autem manus per figuram, pro omnibus rebus ejus : quia manibus omnia fiunt, ac pertractantur.
        IV.  Et Uxor ejus. ] Vocabatur hæc ام جميل , Ommogemil, idest mater pulchri : quemadmodùm Maritus ejus ابو لهب , Abu-laheb, idest Pater flammæ  : quæ videntur potiùs fuisse cognomina, quàm nomina propria. Affirmat autem, hanc cum marito in Gehennam descensuram oneratam ligno, vel sarcina lignorum : quia, ut ait Gelal : تلقى الشوك والسعدان في طريق النبي ص Ponebat in via, per quam transiturus erat Mahumetus, ligna spinosa, & sentiensa  : ut nimirùm incideret pedibus in illa, & vel caderet, vel pungeretur.
          Note [édition originale] : REFUTATIONES.
          I. Tota hæc Sura Satyra mera est felle scatens, ac veneno contra Abu-laheb, & Uxorem ejus Ommogemil. Hinc agnosci potest, quàm impius, & vindictę cupidus fuerit Mahumetus, qui Patruum suum, & Amitam suam ob levissimas, vel saltem non ita graves injurias acceptas, tàm graviter dilaceret, neque tantummodò temporalia illis damna cum bonorum omnium jactura, sed etiam æternas Gehennæ pœnas imprecetur. Hoc certè Christus neque docuit, neque fecit : immò & pro inimicis orandum, illisque benefaciendum docuit, & pro illis ipsis, à quibus atrocissimas pęnas, & mortem patiebatur, oravit : eorumque culpam apud Patrem excusavit. Vide, quàm longè distet Mahumetus à Christo, & ab Euangelio Alcoranus.
            Réinitialiser l'alignement