Bibliographic Information

Sourate 113 - Coran 12-21. Traductions du Coran en Europe, XIIe-XXIe siècles - Sourate s113

Original Source

Witness List

  • Witness caire:
  • Witness hamidullah:
  • Witness masson:
  • Witness blachere:
  • Witness arberry:
  • Witness pickthall:
  • Witness marracci:

Electronic Edition Information:

Responsibility Statement:
  • Structuration des données (TEI) Paul Gaillardon, Maud Ingarao (Pôle HN IHRIM)
Publication Details:

Published by IHRIM.

Lyon

Licence

Encoding Principles

À faire.

←|→
Éd. du Caire, 1924Contexte
X
سورة الفلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
1
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ
2
مِن شَرِّ مَا خَلَقَ
3
وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ
4
وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ
5
وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ
←|→
Hamidullah révisée, 2000Contexte
X
L’aube naissante (Al-Falaq)
1
Dis : « Je cherche protection auprès du Seigneur de l’aube naissante,
2
contre le mal des êtres qu’Il a créés,
3
contre le mal de l’obscurité quand elle s’approfondit,
4
contre le mal de celles qui soufflent [les sorcières] sur les nœuds,
5
et contre le mal de l’envieux quand il envie ».
←|→
Masson, 1967Contexte
X
SOURATE
L’AURORE
Note [édition originale] :  [texte arabe]  (comme au verset 1) : litt. : la fente.
    Au nom de Dieu : Celui qui fait miséricorde, le Miséricordieux.
    1
    Dis : « Je cherche la protection du Seigneur de l’aube
    2
    contre le mal qu’il a créé ;
    3
    contre le mal de l’obscurité
    Note [édition originale] : A la forme indéfinie dans le texte.
      lorsqu’elle s’étend ;
      4

      contre le mal de celles qui soufflent sur les nœuds ;
      5
      contre le mal de l’envieux, lorsqu’il porte envie ».
      ←|→
      Blachère, 1957Contexte
      X
      Sourate CXIII.
      L’Aurore.
      (Al-Falaq.)
      Propos liminaire du traducteur
      Titre tiré du vt. 1.
      Cette sourate et la suivante sont des prières conjuratoires, voire des formules d’exorcisme. Les Musulmans les désignent sous l’appellation al-Mu ‛awwi ḏatâni « les Deux [sourates] préservatrices ».
      De quelle époque sont ces deux textes ? Selon une Tradition, ils auraient été révélés lors d’une tentative d’envoûtement perpétrée par un Juif médinois, sur la personne du Prophète. Il serait donc médinois. D’une façon générale, les exégètes musulmans tiennent cependant cette sourate pour mekkoise. Le style archaïque de textes comme ceux-ci n’est pas une preuve de leur ancienneté, car « dans le monde entier, les formules
      Facsimile Image Placeholder
      magiques ont une forme ancienne » qui s’écarte du style habituel. Cette sourate et la suivante ont dû être reçues quand s’imposa à Mahomet que seul Allah pouvait constituer un secours contre les esprits mauvais. Or, dans les sourates de la deuxième ou troisième période mekkoise (cf. XVI, 100) il est prescrit de chercher en Dieu un refuge contre le Démon. Cela sous-entend sans doute l’usage d’une certaine formule consacrée. Peut-être s’agit-il des deux textes dont on parle et qui doivent, en conséquence, être de la fin de la première ou du début de la seconde période mekkoise.
      Au nom d’Allah, le Bienfaiteur miséricordieux.
      1
      Dis : « Je me réfugie auprès du Seigneur de l’Aube
      Note [édition originale] : al-falaqi « l’Aube ». Tab. donne toutefois une Tradition disant que ce mot désigne une vallée de l’Enfer. D’autres interprétations veulent y voir le sens de « Création », « Êtres Créés ».
        2
        contre le mal de ce qu’Il créa,
        3
        contre le mal d’une obscurité quand elle s’étend,
        Note [édition originale] : ġâsiqin ’iḏâ waqab(a) « d’une obscurité quand elle s’étend ». A côté de l’interprétation ici admise, les commt. en proposent un certain nombre d’autres : quand le jour se perd dans la nuit, — quand l’astre (soleil, lune, etc.) se couche. On a pensé que ce vt. pouvait faire allusion aux craintes engendrées par la nuit si favorable aux entreprises des démons ou des sorciers.
          4
          contre le mal de celles qui soufflent sur les nœuds
          Note [édition originale] : Allusion à une pratique de magie sympathique qui a pour objet de nouer l’aiguillette.
            5
            et contre le mal d’un envieux qui envie. »
            ←|→
            Arberry, 1955Contexte
            X
            Daybreak
            1
            Say: 'I take refuge with the Lord of the Daybreak
            2
            from the evil of what He has created,
            3
            from the evil of darkness when it gathers,
            4
            from the evil of the women who blow on knots,
            5
            from the evil of an envier when he envies.'
            ←|→
            Pitckthall, 1930Contexte
            X
            The Daybreak
            1
            Say: I seek refuge in the Lord of the Daybreak"
            2
            From the evil of that which He created;
            3
            From the evil of the darkness when it is intense,
            4
            And from the evil of malignant witchcraft,
            5
            And from the evil of the envier when he envieth.
            ←|→
            Marracci, 1698Contexte
            X

            SURA CXIII.
            DILUCULUM.
            MECCANA :
            COMMATUM QUINQUE.
            1
            1.  Dic. Confugio ad Dominum Diluculi, ut liberet me.
            2
            2.  A malo illius, quod creavit.
            3
            3.  Et à malo Lunæ, quandò latuerit.
            4
            4.  Et à malo fęminarum insufflantium in nodos.
            5
            5.  Et à malo invidentis, cùm inviderit.
            Note [édition originale] : NOTÆ.
            Sura est ex iis, التي مختلف فيها , de quibus discors est sententia, ubinam traditæ sint ; Meccæ ne, an Medinæ. De præmio lectoris ita pronunciavit Mahumetus : من قراء سورة المعوذتين فكانما قراء الكتب كلها التي انزله الله تعالى Qui legerit duas Suras, quæ incipiunt per verbum, Confugio, erit, ac si legisset libros omnes traditos à Deo. Sunt autem hæ Suræ duæ extremæ in Alcorano.
            I.  Confugio. ] Præbuit occasionem huic Suræ id, quod à Gelale, aliisque Expositoribus refertur his verbis : نزلت هذه والتي بعدها لما سحر لبيد اليهودي للنبي ص في وتر به احدى عشر عقدة واعلمه الله بذلك وبمحله فاحضر بين يديه ص وامر بالتعوذ بالسورتين فكان كلما قراء اية منها انحلت عقدة ويجد خفة حتى انجلت العقد كلها وقام كانما انشط من عقال Tradita fuit hæc Sura cum alia, quæ subsequitur, cùm Lobeidus Judęus magicis artibus alligasset Mahumetum chorda undecim nodorum. Notificavit autem hoc illi Deus unà cum modo solvendi incantationem, fecitque, ut compareret chorda illa coram eo : & præcepit ei, ut confugeret ad opem Dei, tradens illi has duas Suras. Quoties autem legebat unum versum ex illis, solvebatur unus nodus, & sentiebat se alleviari, donec soluti sunt omnes nodi. Tunc autem surrexit Mahumetus eo modo, quo quis alacriter exilit solutus a vinculo.
            *  Diluculi. ] Arabicè الفلق  : exponitur communiter الصبح , Aurora, vel Diluculum. Jahias, & Zamchascerius volunt etiam hìc significari واد جهنم سجن فيها  ; Torrentem Gehennę, aut carcerem in illa.
            II.  A malo illius, quod creavit. ] Nempè à variis malis, quæ proveniunt hominibus è rebus creatis, tàm animatis, quàm inanimaris. Gelal : من حيوان مكلف وغير مكلف وجماد كالسم وغير ذلك Ab animantibus domesticis, ac feris ; & ab inanimatis, ut à veneno, & aliis hujusmodi.
            III.  A malo Lunæ, quandò latuerit. ] Arabicè غاسق , diversimodè exponitur. Alii Lunam, alii Noctem : alii hyades occidentes : alii Eclypsin lunæ interpretantur. Gelal : الليل اذا اظلم والقمر اذا غاب . Nox, cùm tenebris omnia offundit : & luna, cùm latet. Eodem modo Jahias : Zamchascerius exponit etiam القمر اذا امتلا , luna, cùm plena fuerit.
            IV.  Insufflantium in nodos. ] Innuit veneficas, quę, ut ait Gelal : تنفث في العقد التي تعقدها في الخيط تنفخ فيها بشي تقوله من غير ريق وقال الزمخشري معه : كبنات لبيد المذكور Insufflabant in nodos, quos nectebant in funiculo, & insufflabant in eos, proferentes nescio quæ verba : non tamen spuebant in eos ; quamvis Zamchascerius contrarium sentiat. Tales erant filiæ Lobeidi prædicti. Hæc scilicet Mahumetum hujusmodi nodis alligaverunt. Alludit ad hoc veneficii genus Virgilius in Pharmaceutria Ecl. 6. dùm Alphesibæum ita canentem inducit.
            Terna tibi hæc primùm triplici diversa colore
            Licia circumdo, & mox
            Necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores
            Necte, Amarylli, modo ; & Veneris, dic, vincula necto.
              Note [édition originale] : REFUTATIONES.
              I. Mirum sanè est, Prophetam tàm magnum, qualem Mahumetum faciunt Moslemi, & qui in aliorum rebus tàm oculatus fuisse fingitur, in suis adeò cæcum fuisse, ut Lobeidi Judæi, & filiarum ejus astum non pręviderit, quo ipsum funiculo septem nodis nexo magicis cantionibus ita implicuere, ut infantulus fasciis involutus videretur : nec alio modo se posset extricare, quàm totidem versiculos, quot nodis implicabatur, recitando. De quonam Propheta legimus, à Dæmone ita fuisse ludificatum, tàmque imbecillum, ac plumbeum contra illius technas fuisse ? At enim Dęmon Christum in deserto tentavit, & arreptum detulit supra montem, & supra culmen Templi. Respondeo, in hoc Christum ludificasse Dæmonem, non verò ab eo ludificatum fuisse. Nihil enim operabatur Dęmon, quod Christus non præsciret, eique permitteret. Gerebat enim se cum illo, sicut vir aliquis fortissimus cum puero, à quo sinit se teneri, vel percuti, fingens se non posse resistere, vel etiam dolorem, aut gemitus simulans, tantummodò ad jocum captandum. At verò hoc in Mahumeto non contigit, sed prorsùs oppositum.
              II. Quòd si Moslemi reponant, Deum voluisse per hoc Mahumeti patientiam experiri, quemadmodùm cum multis sanctissimis viris consuevit, & præsertim cum Job ; quem tot modis permisit à Satana vexari : Nos illis hoc, ad hominem, ut dicitur, concedemus, quamvis revera ob hanc causam factum fuisse, non credamus : sed petemus ab eis, cur indignum putent, atque ideò negent ; Christum à Judęis ea passum fuisse, quæ Euangelistæ narrant : non verò indignum putent, Prophetam suum, quem Christo superiorem credunt, à fœminis Judæis filiabus Lobeidi ita Magicis artibus ludificatum fuisse ; & ab alia fęmina Judęa, veneno in ovillo harmo propinato, è vivis sublatum ? Quæ Christus à Judæis pertulit, ultrò passus est : cùm enim ea prævidisset, poterat, si vellet, effugere ; at pati voluit, ut Mundum redimeret. Mahumetus verò, quæ ab iisdem pertulit, nec prævidit, nec potuit effugere, sed invitus passus est.
                Réinitialiser l'alignement