Coran 12-21

TRADUCTIONS DU CORAN EN EUROPE, XII^e - XXI^es.

Note [édition originale] : NOTÆ. Reliqui in Epigraphe Arabicam vocem القدر Alkadar ob multiplicem illius significationem, de qua mox dicemus. Suram Meccæ traditam fuisse plerique volunt. Quidam tamen Medinensem faciunt. Qui eam legerit اعطى من الاجر كمن صام رمضان واحيى ليلة القدر habebit mercedem jejunantis mensem Rhomadhan ; & vivificabitur in nocte Alkadar. I.  Demisimus eum. ] Nempè Alcoranum juxta omnes Expositores. Cur autem expressè non nominetur, tribuit Zamchascerius excellentiæ, ac dignitati ipsius Alcorani. Sed veriùs tribuisset oscitantiæ, & stoliditati Mahumeti. Quasi verò non nominasset illum toties, ubi opus non erat. *  Alkadar. ] Exponitur à Gelal. الشرف والعظم  : Nobilitas, seu Sublimitas, & magnitudo. Zamchascerius : معنى ليلة القدر ليلة تقدير الامور وقضايها من قوله فيها يفرق كل امر حكيم وقيل سمّيت بذلك لخطرها وشرفها على ساير الليالي Nox Alkadar significat noctem illam, quæ Deus disponit, ac decernit res omnes (futuri anni). Quare dicitur in Alcorano : In ea distinguitur omnis res cum sapienti dispositione. Alii volunt, ita dictam esse ob dignitatem, & excellentiam ejus supra cæteras noctes. In hac igitur nocte fingitur, Deum descendere fecisse Alcoranum è Cœlo totum simul ; cùm tamen ad Mahumetum, nonnisi per partes pervenerit. Quod quomodò factum sit, ita refert Zamchascerius : وروى انه انزل جملة واحدة في ليلة القدر من اللوح المحفوظ الى السما الدنيا واملاه جبراييل على السفرة ثم كان ينزله على رسول اله ص نحوما في ثلث وعشرين سنة وعن الشبعى المعنى انا ابتدانا انزاله في ليلة القدر واختلف في وقتها فاكثرهم على انها في شهر رمضان في العشر الاواخر في اوتارها واكثر القول انها السابعة منها . Habetur ex traditione, Alcoranum demissum fuisse in unica summa (idest totum simul) in nocte Alkadar ex Tabula custodita (in septimo Cœlo) ad Cœlum terræ proximum (idest Cœlum Lunæ) & Gabrielem collegisse eum in unum volumen : tùm demisisse eum (paulatim, & per partes) super Mahumetum spatio viginti trium ferè annorum. Sed Sciabiensis explicat verba Alcorani : Certè nos demisimus, &c. Certè nos demittere cępimus in nocte Alkadar. Dissentiunt autem Expositores circa tempus hujus noctis. Plerique existimant, eam fuisse unam ex ultimis decem noctibus mensis Rhomadhan. Celebris etiam est opinio, fuisse septimam noctem ejusdem mensis. IV.  Descendunt Angeli, & Spiritus. ] Arabicè الروح Spiritus est numeri singularis, & accipiunt absque controversia pro Gabriele, qui cum Angelis descendit è Cœlo in terram, ad exequendum, seu notificandum id, quod Deus decrevit in nocte Alkadar pro toto illo anno, usque ad principium anni futuri. V.  Pax ipsa. ] Quia nimirùm in ea nocte Angeli, ut ait Gelal : لا تمر بمؤمن ولا مؤمنة الا سلمت عليه non transeunt juxta virum ullum, aut mulierem fidelem, quin annuncient ei pacem salutantes eum.

Note [édition originale] : REFUTATIONES. I. Cum, ut non semel præmonui, in Alcorano sæpissimè mentio fiat ipsius Alcorani, tamquam libri integri, & absoluti, qui extabat apud Mahumetum, & ab eodem Meccanis, aliisque Arabibus legebatur, & ostendebatur ; & quidem in primis annis, quibus Sectam suam cępit evulgare : mirum est, quomodò Moslemi, immò Alcoranus ipse affirmet, Mahumetum recepisse illum per Suras, & versus ex revelatione Gabrielis spatio viginti trium circiter annorum. Ut autem sese ab hac difficultate extricarent, fabulam excogitaverunt, Alcoranum quidem totum, & integrum demissum fuisse à Deo ex Tabula in septimo Cœlo asservata usque ad Cœlum Lunę : indè verò per Suras, & versiculos viginti trium annorum spatio, à Gabriele communicatum fuisse Mahumeto. At hic non Alcoranum, qui erat in Cœlo Lunæ, sed eum, quem apud se habebat, legebat, ostendebat, atque omnibus prædicabat. Quid verò opus erat demittere Alcoranum à septimo Cœlo ad Cęlum Lunę, ut inde paulatim, & per partes illum Gabriel Mahumeto revelaret ? An non æquè benè poterat Gabriel è septimo Cęlo eumdem revelare ? Sed de hoc vide, quæ in Vita Mahumeti, & alibi disserui. II. Nihil insulsius, & fabulosius excogitari poterat nocte illa Alkadar, in qua Deus quotannis res ad Mundi gubernationem pro toto futuro anno spectantes decernit, ac disponit, & ad eas hominibus notificandas, vel exequendas, Gabrielem cum Angelis è Cœlo descendere jubet in terras. Decreta quippè Dei æterna sunt, nec aliquid nuperum decernit, aut disponit. Quamvis verò in Sacris Literis aliquandò legamus, aliquid Deum de novo statuere, vel deliberare : id tamen dicitur juxta nostrum intelligendi modum, quatenùs ea, quæ de novo fiunt, concipimus à Deo de novo decerni. Cæterùm ex innumeris Sacrarum literarum testimoniis apertissimè constat, Deum universa ab æterno ordinasse, ac decrevisse, & in consiliis, decretisque suis esse immutabilem. Sed Moslemi volunt, Alcorani verba intelligenda esse, prout sonant, & Deum reverà in nocte Alkadar decernere, ac disponere omnia illa, quæ futuro anno in terris eventura sunt. Negandum tamen non est, in professione fidei Mahumetanorum Sonnitarum, qui inter eos censentur esse Orthodoxi, quę vulgata fuit ab Algazelo, seu Algazalio Tusino, haberi expressè, Deum omnia, quę de novo eveniunt in tempore, voluisse, & decrevisse ab æterno in mente sua. Quamobrem potest hìc benignè explicari Alcoranus dicendo, quòd Deus in nocte Alkadar decreta sua ęterna manifestet Gabrieli, & Angelis, quò ea deferant, & notificent in terra pro ęconomia rerum futuri anni. Verùm hoc quoque figmentum censendum est.